Amerika-Yapon müharibəsi zamanı çəkilmiş şəkil, 1974-cü il.

Amerika bir milyon, Yaponiya isə 100 min əsgər itirdi. Bunu görən Amerika qəzəbləndi və 6 avqust 1945-ci ildə Xirosimaya, 9 avqustda isə Naqasakiyə atom bombası atdı.

Yaponiyada beş milyon insan ölür. Yaponiya təslim olur, lakin Yapon kəşfiyyat qrupunun bir üzvü meşədə qalır və təslim olmur. Kəşfiyyat komandiri bildirir ki, meşədə döyüşənlərin hamısı qayıdıb, qalanların hamısı ölüb.

Meşədə təlim keçməmiş yapon kəşfiyyatçılar üzərlərində ki radiodan kəşfiyyatçıların öldürüldüyünü eşitdilər və onların sayı 80 nəfər idi. Onlara başçılıq edən meşə də ki zabit deyir ki, amerikalılar ərazimizi beş il qoruyacaq hamı bizim öldüyumuzu bilir və bu beş il ərzində biz bacardığımız qədər amerikalıları öldürəcəyik, onların silahlarını alıb meşədə basdırıb yoxa çıxacağıq.

1946-cı ildə Yaponiya kəşfiyyatçıları əməliyyata başlayir. Üç gün ərzində 600 amerikalı əsgər öldürülür və bu məlumat amerikalıları şoka salır. Bütün dünya amerikalıları atom bombasına görə terrorçu adlandırdı.

Yapon ordusu şokdadır, deyirlər, meşədə bunu kim edə bilərdi? Buna baxmayaraq, Amerika Yapon meşəsinə 10.000 əsgər göndərir. Amerika 7000 əsgər itirir. Yalnız dörd yapon kəşfiyyatçısı geriyə qalır. Amerika ordusu geri çəkilir və müharibə bitir.

Qalan dörd kəşfiyyatçı təslim olmur, onlara Yapon ordusu meşə də böyük mikrofonlar vasitəsilə təslim olmaları deyilir, Amerika ordusu geri çəkilib artıq evinizə donun deyillir.

Bu alınmır, dörd kəşfiyyatçı təslim olmur, çaylarda balıq tutur, meşə heyvanları ilə qidalanırlar. 10 il keçir, kəşfiyyatçı zabit ağır xəstələnir və ölür, üç əsgəri qalır.

Əsgərlərdən biri onları tərk edir və iki əsgəri geridə qoyaraq meşədə özünü güllələyir. 10 il də keçir İki əsgər qocalır. Çayda üzmək, onlar artıq özlərini kəşfiyyatçı kimi hiss etmirlər. Əsgərlərdən biri çayda balıq toruna düşərək boğulur ölür.

Bir əsgər qalır və o əsgər fəal əsgər olur. On il keçir və o, ömrünün sonuna qədər meşədə yaşamağa qərar verir. 1974-cü ildə meşədə yapon fotoğrafçı ilə rastlaşır. Fotoğrafa deyir ki yeganə insan ki bir kəşfiyyaci üzü görürsən fotoqraf ona hər şeyi danışır və indi Yaponiyada hər şeyin qaydasında olduğunu deyir və ona evə qayıd deyir.

Bunu eşidən yapon kanalları və polisləri meşənin dərinliklərində onun yaşadığı yerə gedib onu tapır və həmin əsgərin şəkillərini yayırlar. Əsgər deyir ki, 17 yaşında hərbi akademiyaya qəbul olundum, 18 yaşımda isə müharibəyə görə kəşfiyyata götürüldüm, 20 yaşımdan bu meşədəyəm, indi 44 yaşım var.

Jurnalist axırda soruşur ki, üzünü, saçını necə kəsirdiz, o da deyir ki, kəşfiyyatçılar hər şeyə hazır olur, qayçı, ülgücümüz var idi.
Şəkildə gördüyünüz əsgər Yaponiyanın ən yaxşı əsgəri seçilir.

Əsgər bütün olanları danışır və bütün Yaponiyanı kövrəldir və Yaponiya gələcəyinə və ordusuna örnək olur. Yaponiya bu fotoları gizlədir məlumatı ölkəsindən kənara çıxmaqa qoymur. 1991 ci il də bütün dünya yayılır.